کد مطلب:182738 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
تشکل همسو و عبور از بحران ها
دوران امام سید العابدین علیه السلام همزمان با دوران بحران شیعه و تشكل همسوی اهل بیت (علیهم السلام) می باشد. زیرا كه حزب عثمانیه با پدیدار ساختن فاجعه انسانی كربلا، فرزند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را به طرزی فجیع به شهادت رسانده و با حاكمیت خشونت و گسترش فرهنگ فساد و تباهی و با پدیدار ساختن انواع ناهنجاری های اجتماعی، به
[ صفحه 195]
پندار خویش به پیروزی های بزرگی دست یازیده است. و اینك با گسترش سلطه ی دیكتاتوری خود به عراق، رجز پیروزی سر می دهد. این زمان كه در ظاهر زمان اقتدار حزب عثمانیه است، كه به پندار خود بر بزرگ ترین رقیب خویش «حسین علیه السلام» چیره شده است.این زمان نفس ها در گلوها خفته شده و هیچ كس را یارای چالشگری برغم حزب حاكم نیست.
حاكمیت خشونت در عراق توسط عبیدالله بی داد می كند. هیچ كس و هیچ تریبونی سخن از عترت و هواداران آن نمی راند و نمی گوید! نمی توان گفت تشكل همسو از هم پاشیده. ولی می توان گفت این تشكل به شدت سركوب شده است و توان ابراز وجود و ساماندهی ندارد. حزب حاكم عثمانیه بر این پندار است كه با سركوب نمودن هواداران اهل بیت (علیهم السلام) و علویون در سراسر كشور پهناور اسلامی به ویژه عراق شربت پیروزی در كامش گوارا خواهد آمد و به اهداف خود دستیازی خواهد نمود.
در چنین شرایط سخت و بحرانی امام سجاد علیه السلام عهده دار رهبری جامعه دینی به خصوص تشیع می شود. بزرگ ترین تعهدی كه بر دوش امام ساجدین علیه السلام نهاده شده است، این است كه نگذارد حزب عثمانیه به اهداف كلان و شوم خودش نایل شود. آنان هدفی بس مهم از كشتن حسین علیه السلام دنبال می نمودند. آنان می خواستند با شهادت حسین علیه السلام كه مانع اصلی اهداف آنها بود، راه را برای دین زدایی هموار سازند! دین را از ریشه بخشكانند، امام سجاد علیه السلام باید آنان را در این هدف شوم ناكام نماید. باید به گونه ای چالشگری خویش را آغاز و مطرح سازد كه
[ صفحه 196]
هواداران اهل بیت را دوباره ساماندهی نماید. امام سجاد علیه السلام تدبیری باید بیاندیشد تا بنی امیه را آن گونه رسوا سازد كه نه تنها نتوانند از چهره سازی و فرهنگ سازی خویش بهره وری نمایند، بلكه فرهنگ سازی و فرصت آفرینی 40 ساله آنان نیز عقیم و بی ثمر گردد.
[ صفحه 195]
پندار خویش به پیروزی های بزرگی دست یازیده است. و اینك با گسترش سلطه ی دیكتاتوری خود به عراق، رجز پیروزی سر می دهد. این زمان كه در ظاهر زمان اقتدار حزب عثمانیه است، كه به پندار خود بر بزرگ ترین رقیب خویش «حسین علیه السلام» چیره شده است.این زمان نفس ها در گلوها خفته شده و هیچ كس را یارای چالشگری برغم حزب حاكم نیست.
حاكمیت خشونت در عراق توسط عبیدالله بی داد می كند. هیچ كس و هیچ تریبونی سخن از عترت و هواداران آن نمی راند و نمی گوید! نمی توان گفت تشكل همسو از هم پاشیده. ولی می توان گفت این تشكل به شدت سركوب شده است و توان ابراز وجود و ساماندهی ندارد. حزب حاكم عثمانیه بر این پندار است كه با سركوب نمودن هواداران اهل بیت (علیهم السلام) و علویون در سراسر كشور پهناور اسلامی به ویژه عراق شربت پیروزی در كامش گوارا خواهد آمد و به اهداف خود دستیازی خواهد نمود.
در چنین شرایط سخت و بحرانی امام سجاد علیه السلام عهده دار رهبری جامعه دینی به خصوص تشیع می شود. بزرگ ترین تعهدی كه بر دوش امام ساجدین علیه السلام نهاده شده است، این است كه نگذارد حزب عثمانیه به اهداف كلان و شوم خودش نایل شود. آنان هدفی بس مهم از كشتن حسین علیه السلام دنبال می نمودند. آنان می خواستند با شهادت حسین علیه السلام كه مانع اصلی اهداف آنها بود، راه را برای دین زدایی هموار سازند! دین را از ریشه بخشكانند، امام سجاد علیه السلام باید آنان را در این هدف شوم ناكام نماید. باید به گونه ای چالشگری خویش را آغاز و مطرح سازد كه
[ صفحه 196]
هواداران اهل بیت را دوباره ساماندهی نماید. امام سجاد علیه السلام تدبیری باید بیاندیشد تا بنی امیه را آن گونه رسوا سازد كه نه تنها نتوانند از چهره سازی و فرهنگ سازی خویش بهره وری نمایند، بلكه فرهنگ سازی و فرصت آفرینی 40 ساله آنان نیز عقیم و بی ثمر گردد.